* ฉันเห็นอะไรผ่านเหตุการณ์จากพม่า และเมืองจีน

ข่าวผู้คนล้มตาย ภาพสีหน้าของคนที่ทนทุกข์ หรือ แม้กระทั่งภาพที่มีความหวัง แม้มันจะน้อยนิด
มันทำให้ฉันคิดว่า...

* โชคดีที่เกิดเป็นคนไทย ได้รับความเมตตาและความคุ้มครองทางกาย และใจจาก พ่อของแผ่นดิน

เรามี'ในหลวง'ที่เป็นศูนย์รวม อยู่ในประเทศเล็กๆ ที่ไม่ได้เป็นมหาอำนาจ แต่ก็มีเสรีพอ ความต่างของมนุษย์ยังไม่ได้มีช่องว่างอะไรมากนัก หากเราไม่ได้เอาจำนวนเงิน หรือ อำนาจมาเป็นสิ่งวัดค่าความเป็นคน นั่นคือ ฉันดีใจ และภูมิใจมากที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย

* เหตุการณ์ทำให้เราเห็นความหมายของคำว่า "ผู้นำ"

ฉันเข้าใจแล้ว ว่าทำไมคนจีน ถึงรัก ผู้นำของพวกเขา การเกิดเหตุร้ายจาก 2 ที่ ในเวลาใกล้เคียงกัน ทำให้ฉันเห็นว่า ผู้นำไม่ได้เกิดจากอำนาจที่มี แต่เกิดจากการได้รับความนับถือจากใจ จากประชาชนของเขาเอง ..เขามองคนของเขาเป็นเหมือนลูกที่ต้องดูแล หรือ มองว่าเป็นทรัพยากรที่เขามี

แต่ฉันอยากบอกว่า ฉันดีใจแทนเมืองจีน ที่มีผู้นำที่ดีเช่นนี้...

* ตัวเรามันช่างเล็กเหลือเกิน
ตัวเรานี่หนอ ช่างเล็กเหลือเกิน ทำให้กลับมาคิดว่า บางครั้งสิ่งของที่ธรรมดาที่เราอาจจะลืมพอใจว่าเรามีมัน เช่น อาหาร ที่พัก และเครื่องนุ่งห่ม มีความสำคัญมากแค่ไหน

อะไรที่อยากมี อยากได้ หรือ ที่คิดว่าเราขาด จริงๆ อาจจะไม่จำเป็นมากอย่างที่เคยคิดก็ได้


* ธรรมชาติเอาคืน
มนุษย์อาจจะควบคุม หรือทำอะไรฝืนกฎของ 'ธรรมชาติ' บางอย่างได้ แต่เราเมื่อเวลาธรรมชาติเอาคืนบ้าง เรากลับป้องกันอะไรไม่ได้เลย

* และ สุดท้าย ฉันเอง ก็มี "สาระ" กะเค้าบ้างเหมือนกันนะเนี่ย

* อยากรู้ แต่ไม่อยากถาม

อยากรู้ แต่ไม่อยากถาม

ได้ชิดเพียงลมหายใจ
แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน
แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ
ที่ค้างในความรู้สึก ว่าลึกๆเธอคิดยังไง
รักเธอเท่าไร แต่ไม่เคยพูดกัน

อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้
มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย

เธอจะมีใจหรือเปล่า
เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า
ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร
เธอจะมีใจหรือเปล่า
มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ
แต่ไม่อยากถาม
(กลัวว่าเธอเปลี่ยนไป/กลัวรับมันไม่ไหว)

ไม่ถามยังดีซะกว่า
เพราะฉันรู้ถ้าเราถามกัน
กลัวคำๆนั้น อาจทำร้ายหัวใจ

อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้
มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย

เธอจะมีใจหรือเปล่า
เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า
ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร
เธอจะมีใจหรือเปล่า
มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ
แต่ไม่อยากถาม
(กลัวว่าเธอเปลี่ยนไป/กลัวรับมันไม่ไหว)

เธอจะมีใจหรือเปล่า
มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ
แต่ไม่อยากถาม กลัวรับมันไม่ไหว

ร้องโดย ลุลา & บอม ยุทธนันท์ เพลงประกอบละคร อเวจีสีชมพู <bgsound src="NAME OF FILE">

* คำขอร้องของก้อนหิน

คำขอร้องของก้อนหิน


ก้อนหินสักก้อนหนึ่งซึ่งไม่มีคุณค่าใด
ย่อมไม่อยากฝันไกลว่าใครจะเหลียวมองมัน
วันนี้เมื่อชะตา ดลให้เธอมาพบกัน
ท่ามกลางความตื้นตันมันแอบมีความสงสัย

จะทนฉันรึเปล่า จะดูแลฉันหรือเปล่า
ในวันที่เจอเรื่องราวจะปล่อยมือฉันไหม
หากวันนึงเผลอเรอ ทำให้เธอต้องเสียใจ
ให้โอกาสใช่ไหมให้อภัยสิ่งเหล่านั้น
จะทนฉันรึเปล่า จะดูแลฉันหรือเปล่า
บนทางที่มันทอดยาว เธอจะเดินข้างฉัน
ก้อนหินในมือของเธอ ขอเธอเพียงเท่านั้น
จะเต็มใจทำให้กันรึเปล่า (จะตอบแทนเธอด้วยการรักเธอ)

ผู้หญิงสักคนหนึ่งซึ่งไม่เคยจะหวังไป
ว่าจะเจอะผู้ชายสักคนมาสนใจกัน
เมื่อเธอก้าวเข้ามาบอกว่าเป็นคนสำคัญ
ท่ามกลางความตื้นตันมันแอบมีความสงสัย

จะทนฉันรึเปล่า จะดูแลฉันหรือเปล่า
ในวันที่เจอเรื่องราวจะปล่อยมือฉันไหม
หากวันนึงเผลอเรอ ทำให้เธอต้องเสียใจ
ให้โอกาสใช่ไหมให้อภัยสิ่งเหล่านั้น
จะทนฉันรึเปล่า จะดูแลฉันหรือเปล่า
บนทางที่มันทอดยาว เธอจะเดินข้างฉัน
ก้อนหินในมือของเธอ ขอเธอเพียงเท่านั้น
จะเต็มใจทำให้กันรึเปล่า (จะตอบแทนเธอด้วยการรักเธอ)

จะเอาลมหายใจตอบแทนทุกอย่าง
ชีวิตจะวางให้เธอเก็บเอาไว้
แค่ขอคำยืนยันว่าฉันจะมีเธอตลอดไป

จะทนฉันรึเปล่า จะดูแลฉันหรือเปล่า
ในวันที่เจอเรื่องราวจะปล่อยมือฉันไหม
หากวันนึงเผลอเรอ ทำให้เธอต้องเสียใจ
ให้โอกาสใช่ไหมให้อภัยสิ่งเหล่านั้น
จะทนฉันรึเปล่า จะดูแลฉันหรือเปล่า
บนทางที่มันทอดยาว เธอจะเดินข้างฉัน
ก้อนหินในมือของเธอ ขอเธอเพียงเท่านั้น
จะเต็มใจทำให้กันรึเปล่า (จะตอบแทนเธอด้วยการรักเธอ)

โดย ปาน ธนพร